Een week vloog voorbij en ik voelde eindelijk het gevoel dat me altijd gelukkig maakte: de drang en nood om
De zon begon aan zijn ondergang. Het was weer tijd om onze spullen bijeen te rapen en terug te keren
Het was ietsje later dan 4 uur toen de warmte van de zon afzwakte en de mensen hun krachten terugvonden
Veel kan ik over deze foto niet zeggen. Het is dan ook zonder twijfel mijn lievelingsfoto van de reeks. Ik
Mijn oudere broer “Krimo” had me eens gezegd: “Het is toch raar, wetende van waar papa komt en van alle
We lieten de woningen achter ons en richtte ons naar Tawhelt een kleine oase die uit de droogte van de
We hadden net een lange reis achter de rug en ik viel als eerste in slaap op het dak van
Dit is het dan. We waren eindelijk in Iligh aangekomen en ik kon mijn ogen bijna niet geloven. Ik parkeerde
Ik begon te denken dat we er nooit zouden geraken. Ik wist dat het ver weg was, maar het was
We waren er bijna. We hadden het Atlasgebergte overleefd en we moesten enkel nog een halve dag op de nieuw