Veel kan ik over deze foto niet zeggen. Het is dan ook zonder twijfel mijn lievelingsfoto van de reeks. Ik schrijf verhalen over mensen en welke bron van informatie en inspiratie is beter dan de mens zelf. Mensen zoals jij en ik die de bittere en zoete momenten van het leven hebben ervaren. Het zijn verhalen die ons allemaal verbinden. Het is in de mensen hun verhalen dat wij onszelf terug kunnen vinden. Het is in de reflectie van hun verhalen dat wij een beter beeld krijgen van onszelf. Ik geloof met hart en ziel dat er in ieder van ons een verhaal schuilt dat een enorme impact kan hebben op ons leven. Het is recht voor je, het schuilt daar, in je naasten en al de onbekende mensen die je dagelijks voorbij ziet lopen. De vraag is nu: “Wat doe je ermee?” Laat je ze voorbijlopen of laat je ze jou een waardevolle les leren.
Dit is de reden waarom ik schrijf, waarom ik zo graag verhalen wil vertellen. Zodat wij allen, hopelijk, een beetje dichter bij elkaar kunnen leven.
Beste Ish,
in het kielzog van mijn dochter kwam ik op Manifiesta terecht bij het interview dat je gaf over Cécile. Ik ben erg geïnteresseerd in je visie op de kracht van verhalen en wat die voor mensen kunnen betekenen. Deze visie is ook de basis van Het Lezerscollectief, een organisatie die voorlezers opleidt om overal in Vlaanderen leesgroepen op te starten waar ze samen lezen. Niet in de betekenis van “begrijpend lezen”, wel om te filosoferen over het verhaal: wat roept het op, wat betekent het voor jou… Meestal bestaan deze groepen uit mensen die weinig voeling met literatuur konden ontwikkelen. Mijn persoonlijke ervaring (ik ben nu 3 jaar voorlezer) is dat mensen inderdaad enorm veel kunnen leren uit de verhalen en dat ze, zoals je aanhaalde tijdens het interview, niet bedreigend zijn. Naast het voorlezen heeft het Lezerscollectief ook een wetenschappelijke peiler: er zijn wetenschappers aan verbonden die onderzoek doen naar de linken tussen literatuur, onze hersenen en empathie. Jan Laureyns (onderzoeker en dichter) en Maud Vanhauwaert (dichter en performer) zijn al peter en meter van het Lezerscollectief. Misschien is dit ook iets voor jou? Ik denk dat jouw visie een waardevolle bijdrage zou kunnen zijn, ik denk dan ook aan de voorlezers die werken met jongeren (vb in gezinsvervangende tehuizen) en mensen met een anderstalige achtergrond. Dit is allemaal in een heel kleine notedop samengevat.
Ik gaf je naam alvast door aan Dirk Terryn (oprichter van het Lezerscollectief). Voor vragen kan je op mijn werkmail terecht (zie hierboven) of natuurlijk op de website van het Lezerscollectief.
Met vriendelijke groet,
An
Beste Ish,
Ik ben al een hele tijd fan van jou, niet alleen je boeken, of jou als jurylid bij SYTYCD, maar van alles dat je doet.
Daarnet heb ik hier je dagboek van Cecile ontdekt.
Het brengt mij terug naar mijn eigen reis vorige maand. Mijn eerste keer Marokko.
Met een groep jongeren, onder leiding van ZakaBen, zijn we van Marrakesh, naar Ouarzazate naar Mhamid gegaan en daar voor een paar dagen de Sahara ingetrokken.
Deze foto’s maar ook jouw teksten erbij, brengen mij hier helemaal terug naartoe.
het was voor mij een hele speciale reis, mijn eerste keer Marokko.
Ik ben zelf half Marokkaanse, maar heb nog maar 2 jaar contact met mijn Marokkaanse familie. 2 jaar geleden heb ik mijn halfzussen en broers, tantes, nonkels, nichten en neven leren kennen. Een nieuwe wereld die voor mij open ging. Een wereld, waar ik al heel mijn leven naar verlangde. En nu nog iets extra, voor het eerst zelf in Marokko zijn, Marokko ervaren. Waaw. Zo prachtig. Het was voor mij echt een thuiskomen gevoel. 🙂
Ik heb ondertussen ondervonden dat mijn verhaal vertellen, mijn verhaal delen met anderen en het neerschrijven enorm helpend is. En probeer zelf ook hiermee iets te doen. Vandaar dat ik af en toe een tekstje op mijn blog zet.
Ik vind het heel mooi, hoe jij naast het schrijven van mooie verhalen, naast het brengen van dans, ook telkens je eigen verhaal vertelt, zoals dit dagboek en zoals je dagboek van terug naar eigen land. Dit maakt het allemaal zoveel mooier en toont de mens achter de BV. Dit is volgens mij, de mooiste manier maar ook de effectiefste manier om een verschil te maken. Dus doe zo voort zou ik zeggen. 🙂
groetjes,
Eveline